Bwindi tot Kampala

Ons is redelik maklik en goedkoop deur Uganda se grens (R250 – 52 000 Uganda shilings). Nou ry ons weer aan die linkerkant van die pad en ons horlosies word weer ‘n uur aangestel. Ons trek geld en begin ry na die reenwoude.

Dit is die een bergpas na die ander. Elke stukkie grond word bewerk. Jy kan nie glo dat hulle teen sulke hellings en so hoog hulle landerye maak nie. Ons bly klim tot ‘n hoogte van 2525m bo seevlak en draai op ‘n nou grondpadjie af na die Bwindi Inpanetrable Forest. Ons kry ons eerste reen vandat ons van die huis af weg is.Op een draai moes ons ‘n boom omtrek sodat die trok kan deurkom! Dit raak donker en ons weet nie waar ons is nie. Ons kry ‘n kampplek wat deur die gemeenskap besit word en slaan in die donker kamp op. Ambrose is die bestuurder van die kamp en ons is aangenaam verras! Dit is ‘n mooi netjiese kampplek met warm storte vir R300 per nag ontbyt ingesluit.

Die volgende oggend vra ons vir Ambrose wat daar is om te sien aangesien ons nie permitte het vir die Gorillas nie. Hy se die wat wil Gorillas sien moet die volgende oggend 7h30 reg wees en hy sal kyk wat hy kan doen. Ek en Kobie besluit ons gaan die kans vat en pak vol verwagting vir ons rugsakkies en slaap omtrent niks nie. Die volgende oggend kry ons ‘n lift saam met mense van Engeland na die kantore. Ons gaan sit eenkant en besef daar is te veel mense – ons gaan nooit plek kry sonder ‘n bespreking nie. Ambrose se net : You sit and look like you belong! As ‘n gids ons vra in watter groep ons is antwoord ons net iets in Afrikaans en wag vir Ambrose wat in die kantoor besig is om iemand se arm te draai. Uiteindelik kom Ambrose terug en se ons moet kantoor toe kom. Hy se as ons $500 betaal kan ons gaan. Ons moet net ons paspoorte wys  - wat by die kampplek le. Ambrose verduidelik weer vreeslik en se ons moet net betaal – ons kan later die paspoort nommers vir hulle stuur. Buite begin die klomp uitlanders ons al snaaks aankyk want ons lyk nie eintlik of ons belong nie! Al die mense het ‘n jaar terug al bespreek en $750 betaal. Toe die gids vra in watter voertuig ons ry antwoord ons weer in Afrikaans en Ambrose druk ons by ‘n taxi in.

Ons is oppad om die Gorillas te gaan kyk en Kobie haal sommer 2 tissues uit. Die trane sit vlak! Ons ry so 2km. Stop en gaan in die bosse in. Dit is ‘n stywe klim en jy raak vining moeg van die lugdruk. Na ons so 40 min gestap het, kom die trackers van voor af en se die Gorillas is so 200m verder. Ons moet ons rugsakke en stapstokke los en verder loop. Die volgende oomblik sien jy hulle waar hulle heel rustig onder die bosse sit. Dis regtig ongelooflik. Hulle is heeltemal gewoond aan mense en ons loop tot so 5m van hulle af. Op ‘n stadium het ek in een se pad gestaan wat wou verby kom en sy is seker ‘n meter van my af verby! Die silverback (Groot mannetjie) is enorm groot maar skaam vir die kamera! Ons het so uur en ‘n half by hulle gebly en toe moes ons terug. Dit was die R5000 oor en oor werd!

Die middag hou ons die plaaslike vrouens dop wat ‘n ete voorberei vir die hele gemeenskap en die mense daag op in pakke klere! Hulle is ongelooflik vriendelik en verduidelik hoe hulle kook en laat ons aan alles proe. Terwyl ons by die Gorillas was het hulle blykbaar daar in die kamp hulle bok en 2 hoenders geslag. Die kinders kry ‘n Living Ball en speel heeldag sokker en ek deel my baba truitjies en beanies wat ek gebrei het uit.

Die gemeenskap dra ons op die hande en ons kan nie genoeg van die babas kry nie!

Die volgende oggend ry ons weer deur die woud terug en vat die pad Kampala toe. Ons is nou 8650km  en ‘n maand van die huis af.

By Kabale gaan ek en Hendrik Barcleys Bank toe om te prober Dollars kry. Die Gorillas het ons budget bietjie deurmekaar gemaak. Die vriendelike man daar reel vir ons dollars en ons ry 2 blokke verder  om gou ‘n simkaart te koop. Toe ons omkyk staan Mnr Barcleys Bank uitasem agter ons met ons kredietkaart in die hand. Hy het agter ons aangehardloop met die kaart!

Na Kabale slaan ons weer die potholes. Gelukkig het ons radios sodat die ander wee tons is nie weg nie – ons is net in ‘n pothole! Al verskil tussen hulle potholes en Suid Afrika s’n is hulle maak hulle s’n reg. Oorals word daar nuwe paaie gebou. Die volgende oomblik is die pad weer mooi en ons vorder goed. Half vyf die middag is ons by die ewenaar en ‘n man demonstreer hoe die water in die Suidelike Halfrond antikloksgewys uitloop en in die Noordelike Halfrond kloksgewys. Reg op die ewenaar draai die water glad nie en loop net reguit by die gatjie uit.

Skemer kom ons in Kampala aan en slaan die ergste verkeer wat ek in my lewe nog gesien het. Dis mense, motorfietse, busse en karre! En ons kry nie ons hotel nie. Die volgende oomblik trap die tannie voor ons rem en sy word getref deur ‘n V6 Toyota! Ons stop Kampala se verkeer en probeer vir haar verduidelike ons sal nie wegjaag sonder om te betaal nie! Sy ry saam met ons Protea Hotel toe en sy laat kom haar mechanic on ;n kwotasie te kom gee. Na so uur settle ons op $500 en almal kry ‘n koeldrank! Die verklarings word op ‘n stuk papier geskryf en die verkeersman ( baie vriendelik en behulpsaam) teken as getuie. Haar kinders kry ‘n living ball en almal is pelle!

Ons eet 22h00 aandete – stort – en gaan slaap.

More ry ons Jinga toe vir ‘n paar dae se kamp